Een zetel met een verhaal…

Wie mij kent, weet dat ik al mijn keuzes aftoets aan de duurzaamheid ervan. Ik streef ernaar om zo verantwoord en circulair mogelijk om te gaan met materialen. Zo ging ik ook tewerk bij de inrichting van mijn containerkantoor. Sinds kort pronkt er namelijk een buitengewoon meubel in mijn werkplek.

Het zeteltje, waar mijn papa altijd in zat, was oorspronkelijk van mijn grootmoeder. Na haar dood kwam het terecht in mijn ouderlijk huis. Maar nu ook mijn papa ons verliet, staat het hier bij mij. Een mooi stuk. Maar na al die jaren zag het er ietwat verwaaid uit. Toch verdiende het een ereplaats in mijn kantoor. Werk aan de winkel dus …

Katrien De Keyser van Studio KOMPAS, de binnenhuisarchitecte die mijn container hielp inrichten, bracht me in contact met Kim van Oezita. Met haar gouden handen stoffeert Kim oude zetels en maakt ze er opnieuw pareltjes van. Klaar voor een nieuw leven. Tijdens ons eerste gesprek voelde ik het al: dit komt goed, papa’s zeteltje is in goede handen.

Toegegeven, aan handenarbeid hangt een prijskaartje. Maar papa’s aanwezigheid in mijn kantoor en het feit dat zo’n prachtig stuk een nieuw leven krijgt, zijn onbetaalbaar voor mij. Ik vertrouwde het kostbare zeteltje dus toe aan Kim.

Al snel dompelde ze me onder in al haar stoffenboeken. Nooit gedacht, maar ik had een coup de foudre. Ik was op slag verliefd op dat ene stofje van de Spaanse leverancier Gancedo. Mooi, zacht en stijlvol. Ook het verhaal deed me smelten: al 65 jaar produceert het familiebedrijf de meest sublieme stoffen. Mijn keuze stond vast.

Eens Kim van start ging, zag ze dat ook de vering haar beste tijd had gekend. Ze zorgde voor een nieuw kussen en stoffeerde mijn zeteltje met zoveel liefde en vakmanschap.

En dan … le moment suprême. Het nieuwe zeteltje was klaar. Kim deed de poort open en daar stond het. Wat een ontroerend moment! Het oude zeteltje zag er nu hip uit. De nieuwe stof herbergt oude herinneringen en is klaar om er nieuwe te maken. Samen met mij. Kim doopte haar werk spontaan ‘Denis’, naar mijn papa. Een lief gebaar van een zalige madam voor een uniek zeteltje.

Als dat geen betoog is om vaarwel te zeggen tegen de wegwerpeconomie. Duurzame relaties en een andere kijk op materialen en hun leveranciers leveren prachtige partnerships op met even prachtige resultaten.

You Might Also Like